ಸ್ಮಿತ ತನ್ನ ಜಿ-ಮೇಲ್ ಐಡಿಗೆ ಲಾಗಿನ್ ಆಗಿ ತನಗೆ ಬಂದ ಇಮೇಲ್ಸ್ ಚೆಕ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮಾಟ್ರಿಮೋನಿ, ಜಾಬ್-ಪ್ರೊಫೈಲ್ ಮೇಲ್ಸ್ ನ ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಡಿಲೀಟ್ ಮಾಡುತ್ತ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಫಾರ್ವರ್ಡ್ ಮಾಡಿದ್ದ ಮೇಲ್ಸ್ ಗಳನ್ನ ಫೋಲ್ಡರ್ ಗೆ ಹಾಕುತ್ತಾ ಉಳಿದ ಮೇಲ್ ಗಳ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಕಾಣಿಸಿತು ಸಂಜಯನ ಮೇಲ್ಸ್. ಅವನು ಸ್ಮಿತಳಿಗೆ ಮಾಮೂಲಿಯಾಗಿ ಮೇಲ್ ಫಾರ್ವರ್ಡ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದನಾದರೂ ಸ್ಮಿತಳಿಗೆ ಅವನ ಮೇಲ್ಸ್ ಓದುವುದು ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚು... ಓದಲು ತುಂಬ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವಳಿಗೆ ಅಶ್ಚರ್ಯವೆನೆಂದರೆ ಇಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿರುವ ಮೇಲ್ಸ್ ಎಲ್ಲಿಂದ ಹುಡುಕಿ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಎಂದು....! ಕೆಲವು ಇಮೇಲ್ಸ್ ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ಓದಿದರೂ ಸಾಲದು ಎನ್ನುವಂತಿದ್ದವು. ಅಂತಹವನ್ನ ಪ್ರಿಂಟ್-ಓಟ್ ತೆಗೆದಿರಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಿದ್ದಳು ಸ್ಮಿತ. ಸಂಜಯ್ ಅವಳು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗ....
ಇಂದು ಮೇಲ್ ಚೆಕ್ ಮಾಡುತಿರಬೇಕಾದರೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಲವ್ ಸ್ಟೋರಿ ಅಂತ ಹೆಸರಿದ್ದ, ಸಂಜಯ್ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದ ಮೇಲ್ ಕಂಡಳು... ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡಿ ಅದನ್ನು ಓದಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಳು. ಮನಮುಟ್ಟುವಂತಿತ್ತು ಅದರ ಸಾರಾಂಶ. ಏಕೋ ಆ ಎರಡು ಸಾಲು:
"The girl butterfly had died inside the flower.....
She stayed there all night......so that early in the morning......as
soon as she sees him.......she can fly to him and tell him how much she
loved him........ "
ಅವಳಿಗೆ ಅದು ತುಂಬ ಹಿಡಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಅದನ್ನೆ ಹಾಗೆ ಓದುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ ಜಿ-ಟಾಲ್ಕ್ ನಲ್ಲಿ ಸಂಜಯನ ಐಡಿ ಅಕ್ಟಿವೇಟ್ ಅಗಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡಳು... ಜಿ-ಟಾಲ್ಕ್ ಓಪನ್ ಮಾಡಿ "ಹಾಯ್.." ಎಂದು ತಾನೇ ಚಾಟ್ ಶುರುಮಾಡಿದಳು....
ಅತ್ತ ಕಡೆಯಿಂದ ಬಂದಿತು ಉತ್ತರ: "ಹೆಲೋ.."
"ಆ ಲವ್ ಸ್ಟೋರಿ ಮೇಲ್ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ಕಣೋ.."
"ಹೌದಾ, ಓಕೆ...." ಆ ಕಡೆಯಿಂದ...
"ಅದರಲ್ಲೂ ಲಾಸ್ಟ್ ಎರಡು ಲೈನ್ ತುಂಬ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ಕಣೋ, ಓದಿ ತುಂಬ ಬೇಜಾರಾಯ್ತು...!"
"ಪೆದ್ದಿ, ಅದಕೆಲ್ಲಾ ಬೇಜಾರ್ ಮಾಡ್ಕೋಳ್ತಾರೇನು.... ಮೇಲ್ ನ ಸುಮ್ಮನೆ ಓಂದ್ ಸಲ ಓದಿ ಬಿಡ್ಬೇಕು ಅಷ್ಟೆ, ತಲೆಗೆಲ್ಲಾ ಹಚ್ಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಹೊಗ್ಬಾರ್ದು ಹುಚ್ಚಿ...!" ಅಲ್ಲಿಂದ ಉತ್ತರ ಬಂದಿತು...
"ಅದರೂ ಕಣೋ, ಆ ಹೆಣ್ಣು ಚಿಟ್ಟೆ ನೋಡು, ತನ್ನ ಪ್ರಿಯಕರಿನಿಗಾಗಿ ಆ ಹೂವಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಹೋಗಿ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಅದರಲ್ಲೇ ತನ್ನ ಪ್ರಾಣ ಬಿಟ್ಟಿತು ನೋಡು... ಪಾಪ ಕಣೋ...."
"ಲೇ, ಹುಚ್ಚು ಹುಡುಗಿ... ಬೇರೇನು ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲವೇನೇ ನಿನಗೆ... ಇದೇ ಎಲ್ಲಾನ ತಲೇಲಿ ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಟೈಮ್ ವೇಸ್ಟ್ ಮಾಡು ನೀನು...ನನಗನಿಸುತ್ತೆ ನಿನಗೆ ಬೇರೆ ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲ ಅಂತಾ?"
"ಸಂಜಯ್... ಅದೆಲ್ಲ ನಿನಗೆ ಅರ್ಥ ಅಗೋಲ್ಲಾ ಕಣೋ... ಪ್ರೀತಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಶಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ಕೊಂಡ್ಯ ನೀನು...! ಒಂದ್ ದಿನ ನಿನಗೂ ಎಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ ಬಿಡು..."
"ಸರಿ, ನಿನ್ ಫೀಲಿಂಗ್ಸ್ ನ ನಿನ್ನ್ ಹತ್ರಾ ನೆ ಹಿಡ್ಕೋ... ಅದನೆಲ್ಲಾ ನಾ ನಂಬೋಲ್ಲಾ..." ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ಬಂದಿತು ಉತ್ತರ...
"ಸರಿ ಕಣೋ, ನಾ ಸಾಬೀತು ಮಾಡಿತೊರ್ಸ್ತೀನಿ ಪ್ರೀತಿ ಅಂದ್ರೆ ಏನಂತಾ... "
ಸಂಜಯನ ಉತ್ತರಕ್ಕೂ ಕಾಯದೇ ಲಾಗ್-ಓಟ್ ಆದಳು ಸ್ಮಿತ. ಅವಳಿಗೆ ಅವನ ಈ ಅಸಡ್ಡೆಯೇ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೋವು ತರುತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಎನು ಮಾಡೋದು, ಅವನು ತಾನೇ ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟ ಹುಡುಗ ಅಲ್ಲವೇ... ಮನಸ್ಸು ಇದನ ನೆನೆದು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಿತ್ತು....
..................
ಸಂಜಯ್ ಸ್ಮಿತಳ ಪರಿಚಯ ಅಗಿದ್ದು ಜಯನಗರದ ಬಳಿಯಿರುವ ಪಾರ್ಕಿನಲ್ಲಿ. ಅಂದು ಅಲ್ಲಿ ಜೋರು ಗಾಳಿ ಬೀಸುತಿತ್ತು... ಮಳೆ ಬರುವ ಸಮಯ... ಸ್ಮಿತ ಯಾರಿಗೋ ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು... ಅಗಲೇ ಮಳೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಬೇಕೇ...? ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಹಾಳೆಗಳು ಹಾರ ತೊಡಗಿದವು... ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಅವುಗಳನ್ನು ಆರಿಸಲು ಮುಂದಾದಾಗ.. ಒಂದು ಅಪರಿಚಿತ ವ್ಯಕ್ತಿ... ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಪೇಪರ್ ಗಳನ್ನು ಅವನು ಹೆಕ್ಕಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ. ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಮುಗುಳುನಗೆ. ಸ್ಮಿತ ತಾನು ಒಂದು ಬಲವಂತದ ನಗೆ ತೋರಿಸಿದಳು. ಅಂತೂ ಪೇಪರ್ ಎತ್ತಿ ಕೊಟ್ಟ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸ್ಮಿತಳನ್ನ ಮಾತನಾಡಿಸಿದ: "ಹಾಯ್, ನನ್ನ್ ಹೆಸರು ಸಂಜಯ್ ಅಂತ, ಇಫ್ ಯೂ ಡೋಂಟ್ ಮೈಂಡ್, ನಾ ನಿಮಗೆ ಡ್ರಾಪ್ ಕೊಡಬಹುದಾ??. ನನ್ನ ಕಾರ್ ಇಲ್ಲೆ ಹತ್ರದಲ್ಲೇ ಇದೆ. ನಿಮ್ಮ ಅಭ್ಯಂತರ ಇಲ್ದಿದ್ದ್ರೆ...!". ಅಶ್ಛರ್ಯವಾದರೂ ಸ್ಮಿತಳಿಗೂ ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ತುರ್ತಾಗಿ ಹೋಗುವ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತು..., ಅದಕ್ಕೆ ಅವನಿಗೆ ಹು: ಅಂದು ಕಾರ್ ಹತ್ತಿದಳು. ಅಂದು ಶುರುವಾದ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಪರಿಚಯ... ಪ್ರೇಮಾಂಕುರವಾಗಿ ಎರಡು ವರ್ಷವಾಯಿತು. ಅವರಿಬ್ಬರ ಡೈಲಿ ಮೀಟಿಂಗ್ ಸ್ಪಾಟ್ -- ಆದೇ ಪಾರ್ಕ್ ನ ಬೇಂಚ್...! ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ, ಒಂದು ದಿನವೂ ತಪ್ಪುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಅವರ ಭೇಟಿ...
......................
ಕೆಲ ದಿನಗಳಿಂದ ಸ್ಮಿತಳಿಗೆ ಜ್ವರ ಕಾಡುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು... ಮಾತ್ರೆ ತಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಜ್ವರ ಇಳಿದಂತೆ ಕಾಣುತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಇದ್ದರೂ ದಿನ ಅವಳ ಸಂಜಯನ ಭೇಟಿ ಜಯನಗರಕ್ಕೆ ಸಾಗುವ ರಸ್ತೆಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪಾರ್ಕ್ ನಲ್ಲಿ ಆಗದೇ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲ ಹೊತ್ತಿನ ಮಾತು... ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕಪ್ಪಿನ ಟೀ..., ಮಾಮೂಲಿ ಇರುತಿತ್ತು ಇದು ಅವರ ದಿನಚರಿಯಲ್ಲಿ...
ಇಂದು ಅದೇ ಮೋಡ ಮುಸುಕಿದ ವಾತಾವರಣ....
ಏಕೋ ಇಂದು ಸಂಜಯ್ ಬರುತ್ತೀನಿ ಅಂದವನು ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಬರೆಲೇ ಇಲ್ಲ... ಫೋನ್ ಟ್ರೈ ಮಾಡಿದರೆ ಬ್ಯೂಸಿ ಟೋನ್ ಬರುತಿತ್ತು... ಮೆಸ್ಸೇಜ್ ಮಾಡಿದರೆ ಬಹಳ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ "ಇನ್ನೂ ಸಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತೇನೆ ಚಿನ್ನೂ... " ಅಂತ ಬಂತು ಅವನ ಉತ್ತರ. ಸಾಲದಕ್ಕೆ ಕಾಡುತಿರುವ ಜ್ವರ... "ಓಕ್ ಡಿಯರ್, ನೀನು ಬರುವರೆಗೂ ಕಾಯುತ್ತೇನೆ... ಈ ವಾಂಟ್ ಟು ಟೆಲ್ ಊ ಸಂಥಿಂಗ್... ವೆರಿ ಸ್ಪೇಷಲ್.." ಅಂತ ರಿಪ್ಲೈ ಮಾಡಿ ಅವನ ಆಗಮನಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಳು ಸ್ಮಿತ....
ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೂ ಗುಚ್ಚ.., ಸಂಜಯನ ಅಗಮನಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿತ್ತು ಸ್ಮಿತಳ ಮನ... ಈ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಜಯ್ ಅವಳಿಗೆ ತುಂಬ ಕ್ಲೋಸ್ ಅಗಿದ್ದರೂ ಅವಳು ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿರಲಿಲ್ಲ... ಅದರೆ ಇಂದು ಹೇಳಿಯೇ ಬಿಡೋಣ ಎಂಬ ಕಾತರದೊಂದಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಳು ಅವಳು....
.......................
ರಾತ್ರಿ 10 ಗಂಟೆ... ಸಂಜಯ್ ತನ್ನ ಕ್ಯಾಬಿನಿನ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹೊರ ನೋಡಿದ... ಜೋರು ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು, ತಕ್ಷಣ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು... ಛೇ, ಸ್ಮಿತಗೆ ನಾ ಬರುತ್ತೇನೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದನಲ್ಲಾ!!! ದಡಬಡನೆ ಮೊಬೈಲ್ ಎತ್ತಿ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದ ಅವಳಿಗೆ... ರಿಂಗ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ರಿಸೀವ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇಲ್ಲ... 1, 2... ಸುಮಾರು ಟ್ರೈ ಆಯ್ತು... ಉಹು: ರಿಸೀವ್ ಮಾಡುವ ಲಕ್ಷಣಗಳೇ ಕಾಣುತಿಲ್ಲಾ!!! ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಗಾಬರಿಗೆ ಬಿದ್ದಿತು. ಎಂದೂ ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದವಳಲ್ಲಾ ಸ್ಮಿತ. ಕಾರಿನ ಕೀ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಕೂಡಲೆ ತನ್ನ ಆಫೀಸ್ ಬೇಸ್ಮೆಂಟ್ ಗೆ ಓಡಿದ ಸಂಜಯ್...
..................
ಜೋರು ಮಳೆ... ಕಾರಿನ ವಿಂಡ್ ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಎದುರು ಕಾಣದಷ್ಟು ಮಬ್ಬು... ಸ್ಪೀಡ್ 80-100 ರಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುತಲ್ಲಿತ್ತು ಗಾಡಿ. ಮಧ್ಯ ಸ್ಮಿತಳ ಮೊಬೈಲ್ ಗೆ ರೇಚ್ ಆಗಲು ಟ್ರೈ ಮಾಡುತಲೇ ಇದ್ದ ಸಂಜಯ್. ಅದರೆ ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ರಿಸೀವ್ ಆಗ್ತಾಯಿಲ್ಲ... ಅಂತೂ ಹೇಗೋ ಪಾರ್ಕ್ ತಲುಪಿದಾಗ ಅವನು ಕಂಡ ದೃಶ್ಯ ಅವನ ಪಾದದ ಕೆಳಗಿನ ನೆಲವೇ ಬಿರಿದಂತಾಯಿತು.... ಸ್ಮಿತ ಒಂದು ಮರದ ಕೆಳಗೆ ನಡುಗುತ್ತ ಹಾಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಸಂಜಯನ ಕಂಡಾಗ ಸ್ಮಿತ ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಕವರನ್ನು ತಗೆದು, ಅವನ ಕೈಗಿತ್ತು "ಸಂಜಯ್...ಐ ಲವ್...", ತನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಲಾಗದೆ ಹಾಗೇ ಮೂರ್ಛೆ ತಪ್ಪಿ ಅವನ ಕೈ ತಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದುಹೋದಳು...!
ಕೂಡಲೇ ಅವಳನ್ನು ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿ ಬೇಗನೆ ಡ್ರೈವ್ ಮಾಡುತ್ತಾ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ "ಬೆಂಗಳೂರು ಹೊಸ್ಪಿಟಲ್" ತಲುಪಿದ. ಐ.ಸಿ.ಯು ಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕಾದರೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಭಯ, ದುಗುಡ... ಎನೋ ಒಂದು ಆಶುಭ ಸೂಚನೆ....!
ಅಲ್ಲಿ ಅವಳ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಇತ್ತ ಹೊರಗಡೆ ಅವನು ಸ್ಮಿತ ಕೊಟ್ಟ ಕವರನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ ನೋಡಿದ.... ಅದರಲ್ಲಿ ಬರೆದಿತ್ತು ಅವಳ ಹೃದಯದ ಸಾಲುಗಳು...
" ಪ್ರೀತಿಯ ಸಂಜಯ್...
ನಾ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಇಷ್ಟು ದಿನ ಕೇಳದ ಒಂದು ಕೋರಿಕೆ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಇಂದು ಪತ್ರದ ಮುಖಂತರ ನಿನಗೆ ಹೇಳಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ಈ ನನ್ನ ಹ್ರದಯ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತಿದೆ... ನಿನ್ನ ಸಾಮೀಪ್ಯದಿಂದ ಸಿಗುತಿರುವ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಹಾತೊರೆಯುತಿದೆ... ನಿನ್ನವಳಾಗಬೇಕೆಂದು ಕೂಗಿ-ಕೂಗಿ ಹೇಳುತಿದೆ... ಇದಕೆ ಅನುಮತಿ ಕೊಡುವೆಯಾ. ಅಂದು ಆ ಚಾಟ್ ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದೆಯಲ್ಲಾ ಪ್ರೀತಿ ಯಲ್ಲಾ ಬರಿ ಬೊಗಳೆ, ಅದು ಮಾತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಸರಿ ಅಂತ... ಸೀ, ಐ ವಿಲ್ ಶೋ ಯು ವಾಟ್ ದ್ ಲವ್ ಇಸ್...!!. ನಿನಗಾಗೇ ಕಾಯುತಲಿರುತೇನೆ
ನಿನ್ನ- ಸ್ಮಿತ"
ಅದನ್ನು ಓದುತ್ತಲೇ ಸಂಜಯ್ ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ಧಾರಾಕಾರ ನೀರು..., ನನ್ನನ್ನು ಇಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದಳಾ ಅವಳು? ಮನಸ್ಸು ನೋವಿನಿಂದ ಕುಗ್ಗಿ ಹೋಯಿತು...
ಡಾಕ್ಟರ್ ಐ.ಸಿ.ಯು ಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂದರು. ಸಂಜಯ್ ನ ಬಳಿ ಬಂದು ಅವನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತ...
"ಮಿಸ್ಟರ್ ಸಂಜಯ್, ಐ ಯಮ್ ಸಾರಿ, ಶಿ ಇಸ್ಸ್ ನೋ ಮೋರ್... ಅವರ ಅರೋಗ್ಯ ಮುಂಚೆಯಿಂದಲೇ ಸರಿ ಇರ್ಲಿಲ್ಲಾ ಅನ್ಸ್ತಿತ್ತು, ಶಿ ವಾಸ್ ವೆರಿ ವೀಕ್ ವಿತ್ ದಟ್, ಶಿ ಹಾಡ್ ಎಕ್ಸ್ಪೈರ್ಡ್ ಅನ್ ದ ವೇ ಬಿಫೋರ್ ಕಮ್ಮಿಂಗ್ ಹಿಯರ್..."
ಅವನ ನಲ್ಮೆಯ ಹೂ..., ಅವನ ಎದುರಿನಲ್ಲೇ.., ಅಸ್ಪತ್ರೆಯ ಸ್ಟ್ರೇಚರ್ ಮೇಲೆ ಜೀವವಿಲ್ಲದೆ ಮುಡಡಿಹೋಗಿತ್ತು.....
ಇಂದು ಮೇಲ್ ಚೆಕ್ ಮಾಡುತಿರಬೇಕಾದರೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಲವ್ ಸ್ಟೋರಿ ಅಂತ ಹೆಸರಿದ್ದ, ಸಂಜಯ್ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದ ಮೇಲ್ ಕಂಡಳು... ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡಿ ಅದನ್ನು ಓದಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಳು. ಮನಮುಟ್ಟುವಂತಿತ್ತು ಅದರ ಸಾರಾಂಶ. ಏಕೋ ಆ ಎರಡು ಸಾಲು:
"The girl butterfly had died inside the flower.....
She stayed there all night......so that early in the morning......as
soon as she sees him.......she can fly to him and tell him how much she
loved him........ "
ಅವಳಿಗೆ ಅದು ತುಂಬ ಹಿಡಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಅದನ್ನೆ ಹಾಗೆ ಓದುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ ಜಿ-ಟಾಲ್ಕ್ ನಲ್ಲಿ ಸಂಜಯನ ಐಡಿ ಅಕ್ಟಿವೇಟ್ ಅಗಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡಳು... ಜಿ-ಟಾಲ್ಕ್ ಓಪನ್ ಮಾಡಿ "ಹಾಯ್.." ಎಂದು ತಾನೇ ಚಾಟ್ ಶುರುಮಾಡಿದಳು....
ಅತ್ತ ಕಡೆಯಿಂದ ಬಂದಿತು ಉತ್ತರ: "ಹೆಲೋ.."
"ಆ ಲವ್ ಸ್ಟೋರಿ ಮೇಲ್ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ಕಣೋ.."
"ಹೌದಾ, ಓಕೆ...." ಆ ಕಡೆಯಿಂದ...
"ಅದರಲ್ಲೂ ಲಾಸ್ಟ್ ಎರಡು ಲೈನ್ ತುಂಬ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ಕಣೋ, ಓದಿ ತುಂಬ ಬೇಜಾರಾಯ್ತು...!"
"ಪೆದ್ದಿ, ಅದಕೆಲ್ಲಾ ಬೇಜಾರ್ ಮಾಡ್ಕೋಳ್ತಾರೇನು.... ಮೇಲ್ ನ ಸುಮ್ಮನೆ ಓಂದ್ ಸಲ ಓದಿ ಬಿಡ್ಬೇಕು ಅಷ್ಟೆ, ತಲೆಗೆಲ್ಲಾ ಹಚ್ಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಹೊಗ್ಬಾರ್ದು ಹುಚ್ಚಿ...!" ಅಲ್ಲಿಂದ ಉತ್ತರ ಬಂದಿತು...
"ಅದರೂ ಕಣೋ, ಆ ಹೆಣ್ಣು ಚಿಟ್ಟೆ ನೋಡು, ತನ್ನ ಪ್ರಿಯಕರಿನಿಗಾಗಿ ಆ ಹೂವಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಹೋಗಿ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಅದರಲ್ಲೇ ತನ್ನ ಪ್ರಾಣ ಬಿಟ್ಟಿತು ನೋಡು... ಪಾಪ ಕಣೋ...."
"ಲೇ, ಹುಚ್ಚು ಹುಡುಗಿ... ಬೇರೇನು ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲವೇನೇ ನಿನಗೆ... ಇದೇ ಎಲ್ಲಾನ ತಲೇಲಿ ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಟೈಮ್ ವೇಸ್ಟ್ ಮಾಡು ನೀನು...ನನಗನಿಸುತ್ತೆ ನಿನಗೆ ಬೇರೆ ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲ ಅಂತಾ?"
"ಸಂಜಯ್... ಅದೆಲ್ಲ ನಿನಗೆ ಅರ್ಥ ಅಗೋಲ್ಲಾ ಕಣೋ... ಪ್ರೀತಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಶಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ಕೊಂಡ್ಯ ನೀನು...! ಒಂದ್ ದಿನ ನಿನಗೂ ಎಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ ಬಿಡು..."
"ಸರಿ, ನಿನ್ ಫೀಲಿಂಗ್ಸ್ ನ ನಿನ್ನ್ ಹತ್ರಾ ನೆ ಹಿಡ್ಕೋ... ಅದನೆಲ್ಲಾ ನಾ ನಂಬೋಲ್ಲಾ..." ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ಬಂದಿತು ಉತ್ತರ...
"ಸರಿ ಕಣೋ, ನಾ ಸಾಬೀತು ಮಾಡಿತೊರ್ಸ್ತೀನಿ ಪ್ರೀತಿ ಅಂದ್ರೆ ಏನಂತಾ... "
ಸಂಜಯನ ಉತ್ತರಕ್ಕೂ ಕಾಯದೇ ಲಾಗ್-ಓಟ್ ಆದಳು ಸ್ಮಿತ. ಅವಳಿಗೆ ಅವನ ಈ ಅಸಡ್ಡೆಯೇ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೋವು ತರುತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಎನು ಮಾಡೋದು, ಅವನು ತಾನೇ ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟ ಹುಡುಗ ಅಲ್ಲವೇ... ಮನಸ್ಸು ಇದನ ನೆನೆದು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಿತ್ತು....
..................
ಸಂಜಯ್ ಸ್ಮಿತಳ ಪರಿಚಯ ಅಗಿದ್ದು ಜಯನಗರದ ಬಳಿಯಿರುವ ಪಾರ್ಕಿನಲ್ಲಿ. ಅಂದು ಅಲ್ಲಿ ಜೋರು ಗಾಳಿ ಬೀಸುತಿತ್ತು... ಮಳೆ ಬರುವ ಸಮಯ... ಸ್ಮಿತ ಯಾರಿಗೋ ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು... ಅಗಲೇ ಮಳೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಬೇಕೇ...? ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಹಾಳೆಗಳು ಹಾರ ತೊಡಗಿದವು... ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಅವುಗಳನ್ನು ಆರಿಸಲು ಮುಂದಾದಾಗ.. ಒಂದು ಅಪರಿಚಿತ ವ್ಯಕ್ತಿ... ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಪೇಪರ್ ಗಳನ್ನು ಅವನು ಹೆಕ್ಕಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ. ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಮುಗುಳುನಗೆ. ಸ್ಮಿತ ತಾನು ಒಂದು ಬಲವಂತದ ನಗೆ ತೋರಿಸಿದಳು. ಅಂತೂ ಪೇಪರ್ ಎತ್ತಿ ಕೊಟ್ಟ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸ್ಮಿತಳನ್ನ ಮಾತನಾಡಿಸಿದ: "ಹಾಯ್, ನನ್ನ್ ಹೆಸರು ಸಂಜಯ್ ಅಂತ, ಇಫ್ ಯೂ ಡೋಂಟ್ ಮೈಂಡ್, ನಾ ನಿಮಗೆ ಡ್ರಾಪ್ ಕೊಡಬಹುದಾ??. ನನ್ನ ಕಾರ್ ಇಲ್ಲೆ ಹತ್ರದಲ್ಲೇ ಇದೆ. ನಿಮ್ಮ ಅಭ್ಯಂತರ ಇಲ್ದಿದ್ದ್ರೆ...!". ಅಶ್ಛರ್ಯವಾದರೂ ಸ್ಮಿತಳಿಗೂ ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ತುರ್ತಾಗಿ ಹೋಗುವ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತು..., ಅದಕ್ಕೆ ಅವನಿಗೆ ಹು: ಅಂದು ಕಾರ್ ಹತ್ತಿದಳು. ಅಂದು ಶುರುವಾದ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಪರಿಚಯ... ಪ್ರೇಮಾಂಕುರವಾಗಿ ಎರಡು ವರ್ಷವಾಯಿತು. ಅವರಿಬ್ಬರ ಡೈಲಿ ಮೀಟಿಂಗ್ ಸ್ಪಾಟ್ -- ಆದೇ ಪಾರ್ಕ್ ನ ಬೇಂಚ್...! ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ, ಒಂದು ದಿನವೂ ತಪ್ಪುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಅವರ ಭೇಟಿ...
......................
ಕೆಲ ದಿನಗಳಿಂದ ಸ್ಮಿತಳಿಗೆ ಜ್ವರ ಕಾಡುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು... ಮಾತ್ರೆ ತಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಜ್ವರ ಇಳಿದಂತೆ ಕಾಣುತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಇದ್ದರೂ ದಿನ ಅವಳ ಸಂಜಯನ ಭೇಟಿ ಜಯನಗರಕ್ಕೆ ಸಾಗುವ ರಸ್ತೆಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪಾರ್ಕ್ ನಲ್ಲಿ ಆಗದೇ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲ ಹೊತ್ತಿನ ಮಾತು... ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕಪ್ಪಿನ ಟೀ..., ಮಾಮೂಲಿ ಇರುತಿತ್ತು ಇದು ಅವರ ದಿನಚರಿಯಲ್ಲಿ...
ಇಂದು ಅದೇ ಮೋಡ ಮುಸುಕಿದ ವಾತಾವರಣ....
ಏಕೋ ಇಂದು ಸಂಜಯ್ ಬರುತ್ತೀನಿ ಅಂದವನು ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಬರೆಲೇ ಇಲ್ಲ... ಫೋನ್ ಟ್ರೈ ಮಾಡಿದರೆ ಬ್ಯೂಸಿ ಟೋನ್ ಬರುತಿತ್ತು... ಮೆಸ್ಸೇಜ್ ಮಾಡಿದರೆ ಬಹಳ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ "ಇನ್ನೂ ಸಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತೇನೆ ಚಿನ್ನೂ... " ಅಂತ ಬಂತು ಅವನ ಉತ್ತರ. ಸಾಲದಕ್ಕೆ ಕಾಡುತಿರುವ ಜ್ವರ... "ಓಕ್ ಡಿಯರ್, ನೀನು ಬರುವರೆಗೂ ಕಾಯುತ್ತೇನೆ... ಈ ವಾಂಟ್ ಟು ಟೆಲ್ ಊ ಸಂಥಿಂಗ್... ವೆರಿ ಸ್ಪೇಷಲ್.." ಅಂತ ರಿಪ್ಲೈ ಮಾಡಿ ಅವನ ಆಗಮನಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಳು ಸ್ಮಿತ....
ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೂ ಗುಚ್ಚ.., ಸಂಜಯನ ಅಗಮನಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿತ್ತು ಸ್ಮಿತಳ ಮನ... ಈ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಜಯ್ ಅವಳಿಗೆ ತುಂಬ ಕ್ಲೋಸ್ ಅಗಿದ್ದರೂ ಅವಳು ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿರಲಿಲ್ಲ... ಅದರೆ ಇಂದು ಹೇಳಿಯೇ ಬಿಡೋಣ ಎಂಬ ಕಾತರದೊಂದಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಳು ಅವಳು....
.......................
ರಾತ್ರಿ 10 ಗಂಟೆ... ಸಂಜಯ್ ತನ್ನ ಕ್ಯಾಬಿನಿನ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹೊರ ನೋಡಿದ... ಜೋರು ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು, ತಕ್ಷಣ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು... ಛೇ, ಸ್ಮಿತಗೆ ನಾ ಬರುತ್ತೇನೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದನಲ್ಲಾ!!! ದಡಬಡನೆ ಮೊಬೈಲ್ ಎತ್ತಿ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದ ಅವಳಿಗೆ... ರಿಂಗ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ರಿಸೀವ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇಲ್ಲ... 1, 2... ಸುಮಾರು ಟ್ರೈ ಆಯ್ತು... ಉಹು: ರಿಸೀವ್ ಮಾಡುವ ಲಕ್ಷಣಗಳೇ ಕಾಣುತಿಲ್ಲಾ!!! ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಗಾಬರಿಗೆ ಬಿದ್ದಿತು. ಎಂದೂ ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದವಳಲ್ಲಾ ಸ್ಮಿತ. ಕಾರಿನ ಕೀ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಕೂಡಲೆ ತನ್ನ ಆಫೀಸ್ ಬೇಸ್ಮೆಂಟ್ ಗೆ ಓಡಿದ ಸಂಜಯ್...
..................
ಜೋರು ಮಳೆ... ಕಾರಿನ ವಿಂಡ್ ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಎದುರು ಕಾಣದಷ್ಟು ಮಬ್ಬು... ಸ್ಪೀಡ್ 80-100 ರಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುತಲ್ಲಿತ್ತು ಗಾಡಿ. ಮಧ್ಯ ಸ್ಮಿತಳ ಮೊಬೈಲ್ ಗೆ ರೇಚ್ ಆಗಲು ಟ್ರೈ ಮಾಡುತಲೇ ಇದ್ದ ಸಂಜಯ್. ಅದರೆ ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ರಿಸೀವ್ ಆಗ್ತಾಯಿಲ್ಲ... ಅಂತೂ ಹೇಗೋ ಪಾರ್ಕ್ ತಲುಪಿದಾಗ ಅವನು ಕಂಡ ದೃಶ್ಯ ಅವನ ಪಾದದ ಕೆಳಗಿನ ನೆಲವೇ ಬಿರಿದಂತಾಯಿತು.... ಸ್ಮಿತ ಒಂದು ಮರದ ಕೆಳಗೆ ನಡುಗುತ್ತ ಹಾಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಸಂಜಯನ ಕಂಡಾಗ ಸ್ಮಿತ ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಕವರನ್ನು ತಗೆದು, ಅವನ ಕೈಗಿತ್ತು "ಸಂಜಯ್...ಐ ಲವ್...", ತನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಲಾಗದೆ ಹಾಗೇ ಮೂರ್ಛೆ ತಪ್ಪಿ ಅವನ ಕೈ ತಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದುಹೋದಳು...!
ಕೂಡಲೇ ಅವಳನ್ನು ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿ ಬೇಗನೆ ಡ್ರೈವ್ ಮಾಡುತ್ತಾ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ "ಬೆಂಗಳೂರು ಹೊಸ್ಪಿಟಲ್" ತಲುಪಿದ. ಐ.ಸಿ.ಯು ಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕಾದರೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಭಯ, ದುಗುಡ... ಎನೋ ಒಂದು ಆಶುಭ ಸೂಚನೆ....!
ಅಲ್ಲಿ ಅವಳ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಇತ್ತ ಹೊರಗಡೆ ಅವನು ಸ್ಮಿತ ಕೊಟ್ಟ ಕವರನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ ನೋಡಿದ.... ಅದರಲ್ಲಿ ಬರೆದಿತ್ತು ಅವಳ ಹೃದಯದ ಸಾಲುಗಳು...
" ಪ್ರೀತಿಯ ಸಂಜಯ್...
ನಾ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಇಷ್ಟು ದಿನ ಕೇಳದ ಒಂದು ಕೋರಿಕೆ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಇಂದು ಪತ್ರದ ಮುಖಂತರ ನಿನಗೆ ಹೇಳಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ಈ ನನ್ನ ಹ್ರದಯ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತಿದೆ... ನಿನ್ನ ಸಾಮೀಪ್ಯದಿಂದ ಸಿಗುತಿರುವ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಹಾತೊರೆಯುತಿದೆ... ನಿನ್ನವಳಾಗಬೇಕೆಂದು ಕೂಗಿ-ಕೂಗಿ ಹೇಳುತಿದೆ... ಇದಕೆ ಅನುಮತಿ ಕೊಡುವೆಯಾ. ಅಂದು ಆ ಚಾಟ್ ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದೆಯಲ್ಲಾ ಪ್ರೀತಿ ಯಲ್ಲಾ ಬರಿ ಬೊಗಳೆ, ಅದು ಮಾತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಸರಿ ಅಂತ... ಸೀ, ಐ ವಿಲ್ ಶೋ ಯು ವಾಟ್ ದ್ ಲವ್ ಇಸ್...!!. ನಿನಗಾಗೇ ಕಾಯುತಲಿರುತೇನೆ
ನಿನ್ನ- ಸ್ಮಿತ"
ಅದನ್ನು ಓದುತ್ತಲೇ ಸಂಜಯ್ ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ಧಾರಾಕಾರ ನೀರು..., ನನ್ನನ್ನು ಇಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದಳಾ ಅವಳು? ಮನಸ್ಸು ನೋವಿನಿಂದ ಕುಗ್ಗಿ ಹೋಯಿತು...
ಡಾಕ್ಟರ್ ಐ.ಸಿ.ಯು ಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂದರು. ಸಂಜಯ್ ನ ಬಳಿ ಬಂದು ಅವನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತ...
"ಮಿಸ್ಟರ್ ಸಂಜಯ್, ಐ ಯಮ್ ಸಾರಿ, ಶಿ ಇಸ್ಸ್ ನೋ ಮೋರ್... ಅವರ ಅರೋಗ್ಯ ಮುಂಚೆಯಿಂದಲೇ ಸರಿ ಇರ್ಲಿಲ್ಲಾ ಅನ್ಸ್ತಿತ್ತು, ಶಿ ವಾಸ್ ವೆರಿ ವೀಕ್ ವಿತ್ ದಟ್, ಶಿ ಹಾಡ್ ಎಕ್ಸ್ಪೈರ್ಡ್ ಅನ್ ದ ವೇ ಬಿಫೋರ್ ಕಮ್ಮಿಂಗ್ ಹಿಯರ್..."
ಅವನ ನಲ್ಮೆಯ ಹೂ..., ಅವನ ಎದುರಿನಲ್ಲೇ.., ಅಸ್ಪತ್ರೆಯ ಸ್ಟ್ರೇಚರ್ ಮೇಲೆ ಜೀವವಿಲ್ಲದೆ ಮುಡಡಿಹೋಗಿತ್ತು.....
Post a Comment